In de jaren 70 paste ik in de zomervakantie af & toe op het huis van mijn oudere broer Jan in Marken. En dan draaide ik heel vaak twee heerlijke lp’s van de Amerikaanse zangeres Maria Muldaur (Maria Grazia Rosa Domenica D’Amato) die bij hem in de kast stonden. Dat waren haar debuutalbum uit 1973 en Waitress In A Donut Shop uit 1974. Met geweldige muzikanten als Ry Cooder, David Lyndley, Andrew Gold, Dr John, Klaus Voormann, Lowell George & Nick de Caro en zangers als Linda Ronstadt en Anna & Kate McGarrigle.
Van het album Waitress In A Donut Shop zingt ze hier het lied Sweetheart tijdens een optreden in het Amerikaanse muzikale tv-programma The Midnight Special in 1974. Heerlijk om weer te horen en nu ook live te zien. Het lied werd geschreven door songwriter Ken Burgan en werd voor het eerst op de plaat gezet door Dan Hicks & His Hot Licks in 1973.
Sweetheart Sweetheart But it doesn’t beat for me. It beats softly in love, but not for me.
Sweet lips. I know I’ll never kiss. You’re what I’m afraid I must miss.
I’m a waitress in the donut shop. I see him on his morning stop. He talks of love when he talks of his sweetheart. She gives him a rough time. He gives me his dime, and then parts.
Soft sighs. Soft and pretty moans. In dreams I can make you my own.
I’m a waitress in the donut shop. I see him on his morning stop. He talks of love, but he talks of his sweetheart. She gives him a rough time. He gives me his dime, and then parts.
Soft sighs. Soft and pretty moans. In dreams I can make you my own. In dreams I can make you my own.
Chapel Porth Beach is een indrukwekkend lied van de Welshe singer/songwriter Martyn Joseph, dat gebaseerd is op een dramatische gebeurtenis uit het leven van Vicky Murphy & haar man Marc.
Terwijl Vicky acht maanden zwanger was van haar eerste kind, kwamen ze vast te zitten in een grot bij Chapel Porth Beach in Cornwall in 2009. De golven dreigden hen mee te voeren naar zee en ze dachten dat ze het niet zouden overleven. Maar dankzij een onbekende surfer & twee strandwachten werden ze op wonderbaarlijke wijze op het laatste moment gered. Hier zingt Joseph het lied voor het echtpaar en hun drie kinderen die ze sindsdien hebben gekregen. Onlangs heeft hij zelf voor het eerst het strand bezocht en hij vond het heel emotioneel.
Chapel Porth Beach It’s the perfect setting, a beautiful day. His hand in hers and they’re making their way. Across Chapel Porth Beach and the Atlantic tide. His hand on her belly, new life inside.
The light’s a cathedral, there’s know one around. There’s talk of the future and names to be found. Then she sleeps in his arms to the ocean swell. But you can walk out in heaven and end up in hell.
Sometimes we fold, and the answer comes. When all hope is gone, somehow it arrives. The sea isn’t ours, she’s a thief and a friend. But you can start to live, once you’ve seen an end.
So his mind snaps back, like something just died. “Hey babe wake up, we gotta beat this tide.” They’re trapped in a headland corner, where Mother Nature don’t give a damn. He knows they’re in trouble, left the phone in the van.
It’s all happened so quick, the moon’s gravity. And now he’s holding her up by her Mothercare dungarees. He’s fought every wave, he has done all that he can. And the water’s so high now he can barely stand.
Her face in his hands and they say their goodbyes. There are no words now just the love across their eyes. And that stone cold fear at the end of your world. For a second she wonders, was it a boy or a girl?
Sometimes we fold, and the answer comes. When all hope is gone, somehow it arrives. The sea’s isn’t ours, she’s a thief and a friend. But you can start to live, once you’ve seen an end.
Some say there’s angels in heaven, but we need em down here Some days they ride surfboards, then disappear. Not before they make phone calls, when they’ve seen us wave. Then set out to save us, selfless and brave.
It’s the perfect setting, a beautiful day. His hand on hers with vows to say. Chapel Porth Beach and the Atlantic sea. Could have taken two lives, but a lifeboat gave back three.
Een geweldig nummer uit mijn jeugd is Old King Cole gezongen door de Amerikaanse zanger & acteur Harry Belafonte (1927-2023) tijdens zijn tweede concert in Carnegie Hall in 1960. Hier zingt hij het tijdens een optreden bij de BBC een jaar eerder. Old King Cole is een Britse nursery rhyme uit de 18e eeuw.
De lp waar dat nummer op stond was heel belangrijk in mijn leven en werd bij ons thuis grijsgedraaid. Ik herinner me de muziek nog heel goed en kan die ook nog steeds goed mee zingen, ook al klopt mijn Engels van geen kanten. Ik vulde sommige woorden als kind in, door de klanken na te doen. En pas nu heb ik een idee van wat ik toen eigenlijk zong. Dat had ik toen ook met de nummers van The Beatles.
Er zijn twee dubbelalbums van de concerten van Belafonte in Carnegie Hall. Op het eerste album Live From Carnegie Hall uit 1959 staan nummers als Cucurucucu, Jamaica Farewell, Come Back Lisa, Have Nageela & Matilda. En op het tweede album Belafonte Returns to Carnegie Hall (met Odetta & the Chad Mitchell Trio) uit 1960, staan nummers als A Hole In The Bucket (met Odetta), Jump Down Spin Around, Hene Ma Tov en dus ook Old King Cole. Allemaal nummers die ik bij me draag.
Old King Cole Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his privates three.
“Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair, as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his corporals three.
“Hup two, hup two, hup two”, said the corporals. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair, as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his sergeants three.
“Yeahhhhh”, said the sergeants. “Hup two”, said the corporals. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair, as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl. And he called for his supplements three.
“We do all the work”, said the supplements. “Yeahhhh”, said the sergeants. “March you dump watch”, said the corporals. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his captains three.
“Oh don’t be late for the dance”, said the captains. “We do all the work”, said the shavetails. “Yeahhhhh”, said the sergeants. “March to the guardhouse”, said the corporals. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his chaplains three.
“Oh what a bloody mess”. “Amen, amen, hallelujah.” “Oh don’t be late for the dance”, said the captains. “We do all the work”, said the shavetails. “Yeahhhh”, said the sergeants. “Put it in a bucket”, said the corporals. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, and a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his colonels three.
“Oh what a lovely war”, said the colonels. ‘Oh what a bloody mess”. “Amen, amen hallelujah”. “Oh don’t be late for the dance”, said the captains. “We do al the work”, said the shavetails. “Yeahhhhh”, said the sergeants. “March to the end”, said the corporals. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we, there’s none so fair as can compare, with the Fighting Infantry.”
Old King Cole was a merry old soul, aand a merry old soul was he. Called for his pipe, and he called for his bowl, and he called for his generals three.
Thuh, thuh. Oh come on fellahs, give a fellah break. “Uh what’s my next command”, said the generals. “Oh what a lovely war”, said the colonels. “Oh what a bloody mess, amen.” “Oh what a bloody mess”, said the captains. “Oh what a bloody mess”, said the shavetails. “Oh what a bloody mess”, said the sergeants. “Oh what a bloody mess”, said the sergeants. “Beer, beer, beer”, said the privates. “Merry men are we. There’s none so fair as can compare, with the Fighting Infantry.”
Als de avond valt is een prachtig lied van singer/songwriter & schrijver Ernst Jansz, dat komt van zijn nieuwe album Een liefdeslied. Hij zingt het samen met zijn dochter Luna en ze worden begeleid door Guus Paat op gitaar & Richard Wallenburg op bas.
Jansz is de zoon van een Indische vader, de verzetsstrijder Rudi Jansz (1914-1965), en van een Nederlandse moeder, Jopie Becht, die afkomstig was uit een communistisch milieu. Op zijn nieuwe album vertelt hij over hun zeer bijzondere liefdesgeschiedenis, over hun complexe oorlogsjaren, over zijn vaders depressie na de oorlog en de ontdekking dat zijn zus Ati een andere Indische vader heeft dan hij zelf.
Dit lied Als de avond valt lijkt wel gebaseerd op een brief van zijn vader aan zijn moeder in de oorlog en het antwoord daarop van zijn vrouw. Hier vind je een podcast waarin Ernst vertelt over de oorlogstijd van zijn vader
Na zijn middelbare school & studie Biologie & Scheikunde koos Ernst Jansz voor de muziek, waarbij zijn belangrijkste inspiratiebronnen Bob Dylan, The Beatles & Frederic Chopin waren. Hij was lid van de band CCC Inc (1967-1974) & oprichter van Doe Maar (1978-1984), begeleidde Boudewijn de Groot en was producer van een aantal platen van Bram Vermeulen (1946-2004).
Als de avond valt
Ernst: Als de avond valt voor jou, en het bed is koud. Er is 1 die van je houdt, en die jou warmen zou.
En als de nacht dan valt voor jou, en bange dromen brengt. Er is 1 die aan je denkt, en die jou koesteren zou.
Want liefste eens kom ik weer naar huis. Eens kom ik weer naar huis
Ja mijn lief het gaat mij goed, tot hier de storm doorstaan. En waar ook deze oorlog woedt breekt de lente aan.
Luna: Als de avond valt voor jou, en het bed is koud. Er is 1 die van je houdt, en die jou warmen zou.
En als de nacht dan valt voor jou, en bange dromen brengt. Er is 1 die aan je denkt, en die jou koesteren zou.
Want weet, eens kom jij weer naar huis. Eens kom jij weer naar huis.
Ernst & Luna: Ja mijn lief het gaat mij goed, tot hier de storm doorstaan. En waar ook deze oorlog woedt, breekt de lente aan.
Wat een geweldig nummer is het toch, dat School van de Engelse groep Supertramp. Ze spelen het hier tijdens een concert in Londen in 1975 en het komt van hun prachtige album Crime Of The Century van een jaar eerder. Het lied werd geschreven door groepsleden Rick Davis (toetsen) & Roger Hodgson (gitarist), die het hier ook samen zingen.
Hodgson zei het volgende over de betekenis van het lied, (it is) “basically saying that what they teach us in schools is all very fine, but it’s what they don’t teach us in schools that creates so much confusion in our being. They don’t really prepare us for life in terms of teaching us who we are on the inside. They teach us how to function on the outside and to be very intellectual, but they don’t tell us how to act with our intuition or our heart or really give us a real plausible explanation of what life’s about.”
School I can see you in the morning when you go to school. Don’t forget your books, you know you’ve got to learn the golden rule. Your teacher tells you stop your playing, get on with your work. And be like Johnnie-Too-good, don’t you know he never shirks. He’s coming along.
After school is over, you’re playing in the park. Don’t be out too late, don’t let it get too dark. They tell you not to hang around and learn what life’s about. And grow up just like them, won’t you let it work it out. And you’re full of doubt.
Don’t do this, and don’t do that. What are they trying to do? (Make a good boy of you). And do they know where it’s at? Don’t criticize, they’re old and wise. Do as they tell you to, don’t want the devil to, come and put out your eyes.
Maybe I’m mistaken expecting you to fight. Or maybe I’m just crazy, I don’t know wrong from right. But while I’m still living, I’ve just got this to say. It’s always up to you if you want to be that. Want to see that, want to see that way. You’re coming along.
In de jaren 70 paste ik in de zomervakantie af & toe op het huis van mijn oudere broer Jan in Marken. En dan draaide ik heel vaak twee heerlijke lp’s van de Amerikaanse zangeres Maria Muldaur (Maria Grazia Rosa Domenica D’Amato) die bij hem in de kast stonden. Dat waren haar debuutalbum uit 1973 en Waitress In A Donut Shop uit 1974. Met geweldige muzikanten als Ry Cooder, David Lyndley, Andrew Gold, Dr John, Klaus Voormann, Lowell George & Nick de Caro en zangers als Linda Ronstadt en Anna & Kate McGarrigle.
Sweetheart
She gives him a rough time.
