Wes Craven is vooral bekend als regisseur en schrijver van griezelfilms als Nightmare On Elm Street (1984) en Scream (1996), die allebei uitgroeiden tot zeer succesvolle series. Als kind van drie werd hij blootgesteld aan angstaanjagende gevechten tussen zijn ouders. Zijn alcoholische vader verliet het gezin een jaar later en overleed vrij snel daarna. Dit alles veroorzaakte een levenslange serie van gruwelijke dromen. “Bijna alles wat ik geschreven heb komt voort uit die nachtmerries.”
Zijn angst voor zijn vader werd in Nightmare On Elm Street verpersoonlijkt door Freddy Krueger. Dat was een karakter dat voorkwam in zijn dromen toen hij acht en negen was. Craven gaf hem de voornaam van een jongen op school die hem een aantal jaren pestte. “Freddy was er altijd weer in één of andere donkere hoek.”
Volgens Craven hebben we allemaal onze eigen vervloekingen, iets waar we ons ongemakkelijk over voelen en waar we mee om moeten gaan. Het bracht hem zelf tot het maken van griezelfilms, niet als een bewuste keuze, maar als iets dat hem overkwam.
Een pittige manier van leven om de zo donkere kanten van ons bestaan naar het felle daglicht te loodsen. Zo loop ik ook opnieuw weer na te denken hoe dit voor elkaar te krijgen. Jaren van nachtmerries en niet slapen achter de rug. Het gaat beter, maar bij nieuwe tegenslag openbaart zich ook de oude. Vreemd fenomeen. Vreemd? Mmmmm anders.
Heb in een moeilijke periode het hoofd van “De schreeuw” van Edvard Munch als profielfoto op Facebook gehad. Vraag me af wat zijn verhaal is …